๕ธันวาฯ คราใด ให้คิดถึง
พ่อผู้ซึ่ง จากไป ใจห่วงหา
พ่อผู้จาก ด้วยบอบช้ำ จำจากลา
อนิจจา สังขาร ไม่ทานทน
พ่อผู้ซึ่ง จากไป ใจห่วงหา
พ่อผู้จาก ด้วยบอบช้ำ จำจากลา
อนิจจา สังขาร ไม่ทานทน
ปีสามเจ็ด ครานั้น ฉันจำได้
พ่อป่วยไข้ อยู่นาน หลายกาลฝน
โรคเบาหวาน รังควานท่าน หลายกาลกล
ท่านสู้ทน อย่างรันทด จนหมดแรง
พ่อป่วยไข้ อยู่นาน หลายกาลฝน
โรคเบาหวาน รังควานท่าน หลายกาลกล
ท่านสู้ทน อย่างรันทด จนหมดแรง
ทอดสายตา เหม่อลอย ปล่อยความคิด
ดวงอาทิตย์ มิดดับ ลาลับแสง
เหล่าวิหค ผกผิน ถิ่นยามแลง
ดวงใจแห้ง แผดเผา เราอีกครา
ดวงอาทิตย์ มิดดับ ลาลับแสง
เหล่าวิหค ผกผิน ถิ่นยามแลง
ดวงใจแห้ง แผดเผา เราอีกครา
คิดถึงพ่อ ที่ป่วย ด้วยโรคร้าย
อยู่หนองคาย ได้แต่ แค่โหยหา
เพราะต้องจาก พากเพียร เรียนปริญญา
ส่วนบิดา โรคาย่ำ น้ำตาคลอ
อยู่หนองคาย ได้แต่ แค่โหยหา
เพราะต้องจาก พากเพียร เรียนปริญญา
ส่วนบิดา โรคาย่ำ น้ำตาคลอ
เรียนปริญญา เรื่อยไป ใจห่อเหี่ยว
ใจเฉลียว เปลี่ยวจิต คิดถึงพ่อ
โอป่านนี้ บิดา ตั้งตารอ
ไม่นานหนอ ลูกจะจบ มาพบกัน
ใจเฉลียว เปลี่ยวจิต คิดถึงพ่อ
โอป่านนี้ บิดา ตั้งตารอ
ไม่นานหนอ ลูกจะจบ มาพบกัน
เหมือนฟ้าฟาด ขาดลง ตรงดวงจิต
เหมือนโดนมีด กรีดลง ตรงใจฉัน
เมื่อรู้ข่าว ว่าพ่อตาย วายชีวัน
ตอนมาเรียน ปริญญานั้น ไม่ทันนาน
เหมือนโดนมีด กรีดลง ตรงใจฉัน
เมื่อรู้ข่าว ว่าพ่อตาย วายชีวัน
ตอนมาเรียน ปริญญานั้น ไม่ทันนาน
กว่าจะสิ้น ปริญญา พ่อมาจาก
เหลือแต่ซาก ธุลี ที่สุสาน
ขอฝากกลอน บทซึ้ง ถึงวิญญาณ
เป็นข่าวสาร วิญญาณพ่อ ที่รอคอย
เหลือแต่ซาก ธุลี ที่สุสาน
ขอฝากกลอน บทซึ้ง ถึงวิญญาณ
เป็นข่าวสาร วิญญาณพ่อ ที่รอคอย
แม่เคน วรสาร ken vorasan อายุ 80 เกิด พ.ศ. 2475
วันที่ ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๗ โยแม่ป่วย เป็นโรคงูสวัด เกือบเสียชีวิต
แม่เคน ศรีมี เกิดวันที่ 7 ธันวาคม 2475
ชมวีดิโอโยมแม่ทั้งหมด (คลิ๊ก)
(คลิ๊กที่ภาพ เพื่อดูวีดิโอแม่เคน)
ทอดสายตา เหม่อลอย ปล่อยความคิด
ดวงอาทิตย์ มิดดับ ลาลับแสง
เหล่าวิหค ผกผิน ถิ่นยามแลง
ดวงใจแห้ง แผดเผา เราอีกครา
คิดถึงพ่อ ที่ป่วย ด้วยโรคร้าย
อยู่หนองคาย ได้แต่ แค่โหยหา
เพราะต้องจาก พากเพียร เรียนปริญญา
ส่วนบิดา โรคาย่ำ น้ำตาคลอ
เรียนปริญญา เรื่อยไป ใจห่อเหี่ยว
ใจเฉลียว เปลี่ยวจิต คิดถึงพ่อ
โอป่านนี้ บิดา ตั้งตารอ
ไม่นานหนอ ลูกจะจบ มาพบกัน
เหมือนฟ้าฟาด ขาดลง ตรงดวงจิต
เหมือนโดนมีด กรีดลง ตรงใจฉัน
เมื่อรู้ข่าว ว่าพ่อตาย วายชีวัน
ตอนมาเรียน ปริญญานั้น ไม่ทันนาน
กว่าจะสิ้น ปริญญา พ่อมาจาก
เหลือแต่ซาก ธุลี ที่สุสาน
ขอฝากกลอน บทซึ้ง ถึงวิญญาณ
เป็นข่าวสาร วิญญาณพ่อ ที่รอคอย
...................................................
Watch tongsamut2 in Faith & Spirituality | View More Free Videos Online at Veoh.com
พ่อพันธุ์ วรสาร เกิดวันที่ 7 กรกฏาคม 2465
ในคราวที่โยมพ่อจากไปในปีนี้ กำลังเข้าเรียนปริญญาตรีอยู่พอดี ที่นครปฐม ท่านก็เป็นเบาหวาน รอคอยการเรียนจบ ของพระลูกชายที่หนองคาย แต่แล้ว ท่านก็รอไม่ไหว เลยจำใจจากลูกหลาน และพระลูกชายไป อย่างไม่มีวันกลับ
และนี่คือ"คำกลอน" ที่พระลูกชาย ได้แต่งถ่ายทอดความรู้สึกอย่างสุดซึ้ง อันเป็นกลอนอาลัยโยมพ่อที่จากไป ขอให้ดวงวิญญาณ ของโยมพ่อจงไปสู่สุคติสัมปรายภพเทอญ
ทอดสายตา เหม่อลอย ปล่อยความคิด
ดวงอาทิตย์ มิดหลับ ลาลับแสง
หมู่วิหค ผกผิน ถิ่นยามแลง
ดวงใจแห้ง แผดเผา เราอีกครา
คิดถึงพ่อ ที่ป่วย ด้วยโรคร้าย
อยู่หนองคาย ได้แ่ต่ แค่โหยหา
ต้องจำจาก พราเพียร เรียนปริญญา
ส่วนบิดา โรคาย่ำ น้ำตาคลอ
เรียนปริญญา ไม่สดใส ใจห่อเหี่ยว
ใจเฉลียว เปลี่ยวจิต คิดถึงพ่อ
โอ้ป่านนี้ บิดา (คง)ตั้งตารอ
ไม่นานหนอ ลูกคงจบ มาพบกัน
เหมือนฟ้าฟาด ขาดลง ตรงดวงจิต
เหมือนโดนมีด กรีดลง ตรงใจฉัน
เมื่อรู้ข่าว ว่าพ่อตาย วายชีวัน
ตอนมาเรียน ปริญญานั้น ไม่ทันนาน
กว่าจะสิ้น ปริญญา พ่อมาจาก
เหลือแต่ซาก ธุลี ที่สุสาน
ขอฝากกลอน รำพึง ถึงวิญญาณ
เป็นข่าวสาร วิญญาณพ่อ ที่รอคอย
ลูกเรียนจบ ปริญญา แล้วหนาพ่อ
อย่าได้รอ ไปดีนะ อย่าเหงาหงอย
ให้รื่นรมย์ สมประดี ที่รอคอย
ส่วนลูกน้อย ยังจะอยู่ สู้ต่อไป
คุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ด้วย
ขอจงช่วย นำทาง สว่างไสว
นำพ่อนั้น สู่แคว้น แดนปลอดภัย
จงสดใส บนสวรรค์ นิรันตร์เทอญ
.................................................................
และขอต่อท้ายด้วยคำกลอนที่เกี่ยวกับพ่อแม่ดังนี้
ชีวิตเด็ก เล่นซน หกล้มพลาด
พ่อแม่ปราด เข้ามา เยี่ยวยาให้
เมื่อยามจิต โศกเศร้า เหงาอาลัย
พ่อแม่ให้ ปลอบมั่น ขวัญชีวา
พ่อแม่นั้น ถนอม กล่อมเลี้ยงลูก
คืนวันผูก โหยให้ อาลัยหา
ทุ่มเทให้ ทั้งชีวิต จิตวิญญาณ์
วันเวลา ผ่านไป ยิ่งใยดี
ลมหายใจ พ่อแม่ มีแต่ลูก
จิตพันธ์ผูก ลูกให้ ได้สุขี
ถึงพ่อแม่ ไร้สุข ทุกข์ทวี
ชีวิตนี้ พลีให้ลูก ทุกเวลา
จะมืดค่ำ ทำงาน นั้นเพื่อลูก
จิตฝังผูก ลูกให้ ได้ศึกษา
ทั้งพ่อแม่ อาบเหงื่อไหล ได้เงินมา
วันข้างหน้า ลูกนั้น พลันสบาย
ยามเมื่อลูก ไม่เชื่อฟัง รั้นพ่อแม่
เจ็บใจแท้ พ่อแม่นั้น ขวัญสลาย
พ่อแม่นั้น ทั้งเหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แต่ทุดท้าย ลูกไม่นำ ทำได้ลง
แต่หากลูก เป็นคนดี มีความสุข
นิรทุกข์ อภิรมย์ สมประสงค์
แต่เมื่อยาม ลูกคลาด ได้พลาดลง
พ่อยังคง แม่ยังคอย ด้วยเมตตา
ปัจจุบ้น แม่เคน อยู่กับลูกหลานที่ อ.วังสามหมอ อย่างอบอุ่น เมื่อปี 2554 ช่วงกลับไปเยี่ยมประเทศไทย ต้นๆปี ก็เลยนำพาลูกหลาน มาทำการขอขมาในวันครอบครัว ในเดือนเมษา ดังวีดิโอที่ได้นำมาให้ชม
แม่เคน วรสาร กับบรรยากาศ งานสมมา หรือคารวะ ขอขมาลาโทษ จากลูกหลาน เมื่อกลางเดือนชมภาพหลังจากป่วยหนัก พอมีญาติมาเยี่ยม กลับดีขึ้นอย่างปาฏิหาริย์
